Als geen ander
Al bijna 100 jaar heeft de Amerikaanse Major League Baseball (MLB) geen spelerstype meer gekend als Shohei Ohtani. Dankzij zijn unieke vaardigheden is de Japanner uitgegroeid tot een echte superster. Christophorus ontmoet hem in zijn huidige woonplaats Los Angeles.
Er gaat een verhaal over Shohei Ohtani dat veel over hem en zijn passies prijsgeeft. Als eind 2023 duidelijk wordt dat hij zijn vertrouwde club, de Los Angeles Angels, gaat verlaten, hopen velen dat de Japanner de volgende sterspeler van hun favoriete team wordt. Want rond Ohtani is sinds zijn komst in 2018 een hype ontstaan. Zijn shirts zijn echte kaskrakers en het rugnummer 17, sinds zijn jeugd onderdeel van zijn identiteit, staat symbool voor zijn regelrechte cultstatus.
Ashley Kelly, de vrouw van Ohtani’s huidige teamgenoot Joe bij de Los Angeles Dodgers, laat geen middel onbeproefd. Onder de hashtag #Ohtake17 publiceert ze video’s waarin ze shirts en merchandiseartikelen met het nummer 17 in allerlei maten presenteert. De boodschap: haar man, die met het populaire rugnummer speelt, zou er alles voor over hebben als Ohtani naar de Dodgers komt.
De campagne wordt een succes. Ohtani tekent, neemt het nummer 17 over en bedankt Ashley Kelly op unieke wijze: hij doet haar een
Een speler, twee posities
“Als ik aan auto’s denk, dan denk ik aan
Los Angeles is sinds zes jaar zijn woonplaats. Hier heeft hij zich ontwikkeld tot topsporter, heeft hij records gebroken en heeft hij inmiddels een cultstatus. Het geheim zit hem in zijn spel. Want Ohtani is de enige ‘two-way player’ – iemand die op het veld twee posities kan innemen. Aan de ene kant speelt hij als ‘hitter’: de slagman die probeert om de bal met de honkbalknuppel zo ver mogelijk te slaan en zodoende punten voor zijn team te scoren. Aan de andere kant speelt hij als ‘pitcher’: de werper die ernaar streeft om de slagman van de tegenpartij met een stevige en scherpe worp van de bal te hinderen bij het slaan. Daarbij slaat Ohtani de ballen met snelheden van meer dan 150 km/h, waarbij ze meer dan 150 meter ver wegvliegen. Een man, twee centrale posities – dat is ongeveer alsof de beste speler van een voetbalteam de eerste helft als aanvaller en de tweede helft als verdediger speelt. En dat op wereldniveau.
Door deze vaardigheid is Ohtani absoluut een unieke speler. Want in de MLB is een ‘two-way player’ allesbehalve gewoon. Al bijna 100 jaar heeft er niemand meer op beide posities gespeeld. Tussen 1914 en 1935 was het Babe Ruth, van wie de Amerikanen als ‘hitter’ en ‘pitcher’ in de ban raakten. Hij werd een legende, sloeg 714 homeruns, was een van de eerste spelers die in de Baseball Hall of Fame werd opgenomen, won zeven keer de World Series en werd twaalf keer gevraagd voor het all-star team. De lat ligt dus hoog voor Shohei Ohtani als hij de overstap naar de populairste honkbalcompetitie waagt.
Van de provincie naar Hollywood
Ohtani groeit op in Ōshū in de provincie Iwate in het noorden van Japan. Het zaadje om professioneel honkbalspeler te worden, is al op jonge leeftijd in hem gepland. “Ik zag de spelers op televisie en droomde ervan zo te zijn als zij”, herinnert de superster van nu zich. “Ik keek altijd verlangend uit naar het weekend, wanneer ik kon spelen.” Ook al spelen de beste spelers van de wereld in de Verenigde Staten, toch is Japan het land met de op één na beste competitie. De lokale sterspelers beginnen meestal hun carrière in Japan, voordat ze overstappen naar de MLB.
“Ik zag de spelers op televisie en droomde ervan om ooit zo te zijn als zij.”
Ohtani komt uit een sportieve familie. Zijn moeder speelt badminton, zijn vader is een semi-professioneel honkbalspeler en geeft zijn passie door aan zijn zoon. Ohtani senior, die als hoofdberoep in een fabriek werkt, vindt het belangrijk dat zijn zoon bescheiden blijft en zich concentreert op hard werken in plaats van in de spotlights te staan. Toch jaagt de jonge Ohtani ambitieuze doelen na. “Mijn droom was mijn motivatie”, legt hij uit. “Daarvoor offerde ik alles op.” Als 18-jarige wil hij graag in de VS zijn professionele carrière starten. Al in 2012 proberen diverse Major Leagueteams hem te strikken. Maar als de Hokkaidō Nippon Ham Fighters hem iets beloven wat waarschijnlijk geen enkel team in de VS zou toestaan, verandert Ohtani van mening. De deal: als hij tekent, kan hij zijn talenten volledig ontplooien – en weliswaar als ‘two-way player’. Een primeur in de Japanse competitie, niet alleen als rookie.
Het experiment is een doorslaand succes. In 2016 wordt Ohtani uitgeroepen tot MVP – de Most Valuable Player (de meest waardevolle speler) – en wint met de Fighters het kampioenschap. Na 1962 en 2006 is het voor de club pas de derde nationale titel. Dan, na vijf seizoenen, is de tijd rijp om over te stappen naar de MLB.
De weg tot superster
Als 23-jarige heeft de intussen felbegeerde speler een ruime keuze tussen werkgevers. Ohtani kiest voor de Los Angeles Angels – hier wil hij als ‘two-way player’ naam maken in de Major League Baseball. De nieuwe aanwinst integreert snel in het team en wordt vriendelijk, bescheiden en humoristisch gevonden. Zijn avontuur op het grootste podium van het honkbal start in eerste instantie met horten en stoten. Maar het vertrouwen van de Angels is groot, want Ohtani moet immers eerst wennen aan een ander spel. De in Japan gebruikte bal is kleiner en is anders van kwaliteit. De slagmannen in de VS zijn over het algemeen groter en hebben een hardere slag. Als ‘hitter’ krijgt Ohtani opeens te maken met ‘pitchers’ die de bal veel harder, scherper en nauwkeuriger werpen. Maar elke wedstrijd wordt hij beter, hij laat zien wat hij in huis heeft en wordt aan het einde van het seizoen uitgeroepen tot ‘Rookie of the Year’ – de beste nieuwkomer van het jaar.
Daarna krijgt de shooting star blessures, met als gevolg een gedwongen pauze van twee jaar. Sceptici noemen hem een ‘one hit wonder’, maar hij blijft altijd in zichzelf geloven. “In Japan werd er al keer op keer aan me getwijfeld”, vertelt Ohtani. “Maar ik heb geleerd om met die druk om te gaan.” Als hij na zijn herstel weer op het veld terugkeert, laat hij zien wat hij waard is. Ohtani blijft blessurevrij, maakt naam als ‘two-way player’ en wordt ook in de VS aan het einde van het seizoen gelauwerd tot MVP. Hij is de eerste Japanse speler die daartoe unaniem wordt uitgeroepen. Als hij in 2023 wederom unaniem wordt verkozen, wordt hij de eerste speler in de geschiedenis van de competitie die dat meer dan één keer voor elkaar krijgt. In hetzelfde jaar leidt Ohtani, inmiddels tot een absolute superstar uitgegroeid, zijn geboorteland naar de kampioenstitel in de World Baseball Classic, een soort olympische spelen voor honkbalprofessionals. In de finale staat hij tegenover de titelverdediger, de VS, op het veld. Het spel mondt uit in een spektakel. Want in de laatste worp tegen Angels-teamgenoot en VS-aanvoerder Mike Trout beëindigt Ohtani de wedstrijd met een geraffineerde bal. Eindstand: 3:2 voor Japan. Het is de derde wereldtitel na 2006 en 2009. Na de wedstrijd zegt Ohtani: “Dit is het mooiste moment van mijn leven.”
Historisch record
Eind 2023 staat er voor Ohtani weer een overstap naar een andere club op stapel. Opnieuw proberen de clubs de Japanner te strikken. Zijn waarde voor een franchise – zo worden de clubs in de VS genoemd – behelst veel meer dan zijn prestatie op het veld, waar hij al het werk van twee spelers levert. Als hij bij de Angels speelt, barst het stadion van de reclame voor Japanse bedrijven die de miljoenen fans uit Ohtani’s geboorteland via de televisie willen bereiken. Duizenden mensen met het nummer 17 op hun shirt stromen bij elke wedstrijd het stadion binnen. Sommigen van hen hebben geen enkel verstand van honkbal, maar houden desondanks van Ohtani. Volgens schattingen van de branche leveren de sponsordeals en de kaartverkoop de Angels jaarlijks extra inkomsten ter hoogte van circa 20 miljoen dollar op.
Ohtani is een belofte voor de toekomst van elke club. Ook de Los Angeles Dodgers zien dat en bieden hem uiteindelijk een contract voor tien jaar ter waarde van 700 miljoen dollar – tot dan toe het duurste contract ooit in de sportgeschiedenis. Dit buitengewone aanbod en de publicitaire medewerking van Ashley Kelly leiden ertoe dat Ohtani sinds april 2024 voor de Dodgers slaat, werpt – en wint.
“Ik wil kampioenschappen winnen”, benadrukt Shohei Ohtani. “En als de mensen ooit terugkijken op de titels die mijn teams hebben gewonnen, moeten ze weten dat ik er een groot aandeel in had.” De Japanner is hard op weg om deze dromen uit te laten komen. Inmiddels heeft hij onder fans en in de media een veelbelovende bijnaam verworven. Ze noemen hem: de Japanse Babe Ruth.
Tekst Jeff Fletcher
Foto’s Linhbergh Nguyen, James Law; Brandon Sloter, Ezra Shaw, Allen J. Schaben, Yuki Taguchi, Masterpress – Samurai Japan (alle Getty Images), Larry Gibson (Shutterstock)